Η συγκεκριμένη παρουσίαση περιλαμβάνει αναλυτική περιγραφή των στόχων, των ζητούμενων, των πρακτικών και των μέσων που χρησιμοποιούνται κατά τη διάρκεια της διδασκαλίας του μαθήματος της Υποκριτικής.
Πέρα από την πρόθεσή του να εξοπλίσει τον σπουδαστή με τον καλύτερο δυνατό τρόπο ώστε να γίνει κύριος των εκφραστικών του μέσων και μελετητής του εαυτού του, το συγκεκριμένο μάθημα στοχεύει και σε τρία ακόμη βασικά σημεία:
1. Να πείσει πρακτικά τον σπουδαστή ότι η αντίσταση που συναντά στο υλικό του είναι εξίσου μεγάλη όπως στην περίπτωση του ζωγράφου, του γλύπτη ή του μουσικού και ότι ως τέχνη χρειάζεται σημαντικό χρόνο τριβής προκειμένου να καταφέρει ο σπουδαστής να χρησιμοποιήσει το υλικό του δημιουργικά και όχι τυχαία.
2. Να οδηγήσει τον σπουδαστή να καταλάβει την αναγκαιότητα της ομαδικής λειτουργίας και να συνειδητοποιήσει πρακτικά την ευθύνη της συμμετοχής σε μια δουλειά που δεν μπορεί να υπάρξει παρά μόνο συλλογικά.
3. Να βοηθήσει τον σπουδαστή να αποκτήσει ένα πλήρες σύστημα εργαλείων, που θα είναι σε θέση να προσαρμόζει σε διαφορετικά συμφραζόμενα και να αξιοποιεί σε διαφορετικού τύπου συνεργασίες.
Η περιγραφή παρουσιάζει τα ζητούμενα κατ’ έτος σπουδών σε μια προσπάθεια να είναι όσο πιο συγκεκριμένη γίνεται.
Α’ Έτος
1. Έμφαση σε ασκήσεις ομαδικότητας και αλληλεξάρτησης, προκειμένου να καταστεί σαφές ότι η θεατρική διαδικασία απαιτεί την αδιάληπτη υποστήριξη όλης της ομάδας ανεξάρτητα από το ποιος έχει το μεγαλύτερο κομμάτι της ευθύνης την συγκεκριμένη στιγμή.
2. Ασκήσεις συντονισμού μέσω των οποίων προσπαθεί να καταργηθεί η αναγκαιότητα της ύπαρξης ενός αρχηγού στο πλαίσιο της ομάδας και να ενδυναμωθεί η αντίληψη ότι η καθαρότητα οποιασδήποτε αφηγηματικής ή υποκριτικής γραμμής είναι εφικτή μόνο μέσω της ομαδικής υποστήριξης.
3. Ασκήσεις ενδυνάμωσης της σωματικής ενέργειας και συγκεκριμενοποίησης των ενεργητικών προθέσεων (η χρήση ενεργητικών ρημάτων και η υποστήριξη ατμοσφαιρών στη βάση των πρακτικών του Τσέχοφ)
4. Χρήση ποιητικών και μη θεατρικών κειμένων προκειμένου να αρχίσει η διαδικασία ανάγνωσης ενός κειμένου (πώς συνδέονται τα νοήματα, πώς γεννιούνται οι εικόνες και τροφοδοτούνται οι εσωτερικές διεργασίες, ώστε ο σπουδαστής να αρχίσει να αντιλαμβάνεται τις διαδικασίες που τον οδηγούν να γεννά και όχι να αναπαράγει την συνέχεια ενός κειμένου, μιας ιστορίας ή μιας σκέψης).
5. Η δουλειά που έχουν να κάνουν οι σπουδαστές γίνεται πάντα σε ομάδες 3-5 ατόμων, προκειμένου να αντιληφθούν την αναγκαιότητα της συνεργασίας και να έρθουν δημιουργικά αντιμέτωποι με προβλήματα τριβής και συντονισμού.
6. Η δουλειά του Α’ έτους ολοκληρώνεται με την παρουσίαση ενός ανοιχτού μαθήματος και όχι ενός ολοκληρωμένου αποτελέσματος. Στόχος αυτής της επιλογής είναι να απαλλαγούν οι σπουδαστές από την επισημότητα ενός αποτελέσματος και να χρησιμοποιήσουν το υλικό και τις ασκήσεις που διδάσκονται, προκειμένου να βρίσκουν διαδρομές διαδικασιών και όχι συνταγές αποτελεσμάτων.
Γενικότερος στόχος του Α’ έτους είναι οι σπουδαστές να αρχίσουν μέσα από παιχνίδια και ασκήσεις να ανακαλύπτουν τα εκφραστικά τους προβλήματα και εμπόδια και να εντοπίζουν εργαλεία που μπορεί να τους βοηθήσουν να ξεπεράσουν αυτά τα προβλήματα ώστε να αρχίσουν να μπαίνουν στο χώρο της δημιουργικής σύνθεσης.
Β’ Έτος
1. Έμφαση στην δημιουργία χαρακτήρων: Η χρήση των αγαλμάτων και των σημείων της τεχνικής του Τσέχοφ, η χρήση των ποιοτήτων Λαμπάν, των επιπέδων ενέργειας της σχολής Λεκόκ και του συνδυασμού του εσωτερικού και εξωτερικού status του χαρακτήρα.
2. Χρήση των ασκήσεων προετοιμασίας, ανοίγματος και ακρίβειας του Τσέχοφ και χρήση της τεχνικής Μεγάλο-μικρό.
3. Η χρήση όλων των παραπάνω ασκήσεων και τρόπων προκειμένου ο σπουδαστής να αρχίσει να αντιλαμβάνεται την αναγκαιότητα του συγκεκριμένου, να συνειδητοποιήσει ότι η απόλυτη ακρίβεια και πειθαρχία είναι ο πιο δημιουργικός δρόμος της εκφραστικής απελευθέρωσης.
4. Πριμοδότηση της έρευνας υλικού για την εποχή του έργου που επιλέγεται και πριμοδότηση του συσχετισμού της έρευνας με στοιχεία άλλων τεχνών (αναζήτηση αντιστοιχιών σε πίνακες ζωγραφικές ή εικαστικά έργα, σε άλλες μορφές λογοτεχνικής έκφρασης, σε μουσικά έργα) αλλά και με ιστορικά γεγονότα ή περιστατικά της σύγχρονης εποχής.
5. Ανίχνευση της σκηνικής αλληλεπίδρασης των εμπλεκόμενων προσώπων και χαρακτήρων σε σχέση με την ομαδική λειτουργία και υποστήριξη όπως αυτή προσδιορίστηκε στα ζητούμενα του Α’ έτους.
6. Προσπάθεια παρουσίασης ενός αποτελέσματος μικρής σχετικά κλίμακας βασισμένης κατά κύριο λόγο σε κείμενα του ελληνικού δραματολογίου (να έρθουν οι σπουδαστές αντιμέτωποι απευθείας με κείμενα γραμμένα στη γλώσσα τους και κατά προτίμηση με κείμενα από τα οποία υπάρχει μια γλωσσική απόσταση προκειμένου η αντιμετώπιση του λόγου να αποκτήσει ακόμη πιο υλική υπόσταση).
7. Επιμερισμός της σκηνικής ευθύνης ενός ρόλου σε περισσότερα του ενός άτομα προκειμένου να δοθεί έμφαση στην κατανοήση της αλληλεπίδρασης και στην ευθύνης της υποστήριξης και της συνέχειας ενός ρόλου.
Στόχος του Β’ έτους είναι οι σπουδαστές να βρουν δημιουργικές διόδους και εργαλεία για τη σύνθεση χαρακτήρα, να ανακαλύψουν την ανάγκη της ευθύνης του συγκεκριμένου και της εκφραστικής ακρίβειας όσον αφορά το σώμα, το λόγο ή την εσωτερική διεργασία σκέψης, να αποκτήσουν μια συνολικότερη αντίληψη για το πως ο χαρακτήρας εντάσσεται μέσα στην ιστορία και πως η ενέργεια του κάθε χαρακτήρα είναι κομβική στη καθαρότητα της σύνθεσης της συνολικής ιστορίας του έργου.
Γ’ Έτος
Η διαδικασία του μαθήματος στο Γ’ έτος στόχο έχει την αξιοποίηση όλων των υλικών και των εργαλείων για τη σύνθεση μιας ολοκληρωμένης παράστασης.
Βασικά χαρακτηριστικά της διαδικασίας αυτής είναι:
1. Η προσπάθεια εμπλουτισμού της σχέσης δασκάλου-μαθητή και από τη σχέση σκηνοθέτη-ηθοποιού.
2. Η επιλογή ενός τρόπου σκηνικής προσέγγισης που θα απαιτεί την διαρκή παρουσία των σπουδαστών στη σκηνή και τον διαρκή συσχετισμό τους με τη δράση είτε συμμετέχουν στη σκηνή είτε όχι. Στόχος αυτής της επιλογής είναι να είναι εξοπλισμένοι οι σπουδαστές για έναν τρόπο που ζητιέται αρκετά συχνά σε παραστάσεις και να αντιληφθούν ότι για να συμβάλλουν με τις σκηνές τους στην παραγωγή του συνολικού έργου πρέπει να συσχετίζονται διαρκώς με την ενέργειες και τις ατμόσφαιρες που παράγονται κατά τη διάρκεια της παράστασης.
3. Να εμπλακούν οι σπουδαστές σε όλα τα στάδια της προετοιμασίας μιας παράστασης, να συμβάλλουν στη διαμόρφωση του χώρου και των σκηνικών επιλογών και στο πως αυτές υλοποιούνται στο χώρο, να επιλέγουν τα κοστούμια και τα αντικείμενά τους έχοντας στο μυαλό τους και την αναγκαιότητα του ενιαίου ύφους που πρέπει να υπερκαλύπτει τις προσωπικές επιλογές, να γνωρίσουν τη λειτουργία του φωτισμού και να είναι σε θέση να αντιληφθούν τη σχέση με τον φωτισμό και το πώς αυτός καθίσταται συμπαίκτης, να μπουν στην εμπειρία της επανάληψης παραμένοντας πάντα σε δημιουργική τροχιά.
4. Επίσης σε αντίθεση με τη διαδικασία προηγούμενων ετών, στο Γ’ έτος είναι χρήσιμο να γίνονται πολλές περισσότερες ενδιάμεσες παρουσιάσεις του εκάστοτε σταδίου της διαδικασίας, προκειμένου οι σπουδαστές να έρχονται αντιμέτωποι και με το κοινό και να χειρίζονται τις παρατηρήσεις και τις επισημάνσεις που μπορεί να προέλθουν από τη διδακτική ομάδα.
